Մենք պաշտպանում ենք ճշմարտությունը, հումանիզմը

ԻՄ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆԸ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ՄԱՍԻՆ

Թույլ տվեք պատմել Ուկրաինայում սկսված պատերազմի օրերին իմ անձնական պատմությունը:

Ես Բոգդանա Լեոնովան եմ, ուկրաինացի: Ծնողներս ինձ տվել են լավ դաստիարակություն, խոսում եմ չորս լեզուներով: Իմ ընտանիքում բոլորս խոսում ենք տարբեր լեզուներով, եւ դա մեզ դուր է գալիս: Ես ստացել եմ լավ կրթություն. ավարտել եմ Կյանքի եւ բնապահպանական գիտությունների ազգային համալսարանը:
2015 թվականին ստացել եմ կենսատեխնոլոգիայի թեկնածուի գիտական աստիճան:

Ժամանակիս մի մասը նվիրում եմ՝ մասնագիտանալու որպես հեռուստատեսային փորձագետ սննդի որակի եւ անվտանգության ոլորտում:

Ես նաեւ գլխավոր մենեջեր եմ Alma-Veko Food-ում, որը մասնագիտացած է մսի արդյունաբերության ոլորտում:

Կյանքս հագեցած էր, լի հնարավորություններով եւ հեռանկարներով: Բայց 2022 թվականի փետրվարի 24-ին ամեն ինչ ընդմիշտ փոխվեց: Ինձ արթնացրեց շտապօգնության ազդանշանը 5:40-ին. կարդացի հաղորդագրություն, որ Ռուսաստանը պատերազմ է սկսել: Չգիտես ինչու, 2022-ին ես շատ բան էի ուզում անել, ու շատ բան պետք է լիներ առաջին անգամ՝ աղջկաս հետ ծով գնալը, նրան մանկապարտեզ տանելը, Փարիզ գնալը: Այս պլանները չենք կարողանա իրագործել մոտ ապագայում:

2022 թվականի փետրվարի 25-ի առավոտյան մենք շտապ հեռացանք մեր գեղեցիկ տնից ռմբակոծությունների ձայների ներքո՝ պատահական իրերը արագորեն հավաքելով պայուսակների մեջ: Առանց որեւէ պլանի, առանց մնալու տեղ որոշելու գնացինք Արեւմտյան Ուկրաինա: Հեռանալու որոշումը կայացրել ենք 10 րոպեում։ Մենք մեքենան վարեցինք ամբողջ գիշեր՝ աղոթելով, որ բենզինը բավականացնի: Մենք միակը չէինք, որ այս խելահեղ վազքի մեջ էինք: Ընկերուհիս մեքենան վարելիս ստիպված էր կրծքով կերակրել երեխային, իսկ երեխան լաց էր լինում:

Հետ նայելով հասկանում եմ, որ այդ որոշումը ճիշտ էր։ Կիեւում ամենուրեք փողոցային ծեծկռտուք է, մարդիկ գիշերներն անցկացնում են ռմբապաստարաններում, տանը՝ լոգարաններում… Մենք նկուղում չենք, փառք Աստծո, բոլորս միասին ենք, հարաբերական ապահովության մեջ։ Մեզնից գողացել են մեր ապրուստը, բայց ոչ մեր կյանքը։ Այս դատարկությունը կամաց-կամաց կանցնի, բայց մեզ ժամանակ ու հնարավորություն են պետք տանք՝ հաշտվելու կատարվածի հետ։

Ներսում այրված հողը կամաց-կամաց կկենդանանա, նոր ծիլեր կհայտնվեն։ Եղածի անխուսափելիությունը չի ժխտում ոգու ուժը: Չկոտրվելը հիմա շատ կարեւոր է: Մենք կվերադառնանք մեր տները։ Մենք ամեն ինչ կվերակառուցենք, ուղղակի մեզ հնարավորություն տվեք «շունչ քաշելու»:

Հ.Գ. Փարիզում անպայման կհանդիպենք, պարզապես տոմսերի ամսաթվերն է պետք փոխել: Փա՛ռք Ուկրաինային եւ նրա բոլոր հերոսներին!!! Ես հպարտ եմ, որ այս անհավանական ազգի մի մասն եմ!!!

Ես գիտեմ, որ դուք ուզում եք օգնել:

Ստորեւ կտեսնեք Ուկրաինային օգնելու եղանակներ.

• տարածե՛ք այս պատմությունը ձեր սոցիալական լրատվամիջոցներում. աշխարհը պետք է իմանա ճշմարտությունը,
• գնացե՛ք հանդիպումների (կամ կազմակերպե՛ք այն) ձեր քաղաքում Ուկրաինային աջակցելու համար,
• պատրաստե՛ք ձեր տեսանյութը եւ տեղադրե՛ք Ուկրաինայում պատերազմի մասին,
• եթե հնարավորություն ունեք, խնդրում եմ, հրավիրե՛ք ուկրաինացիներին ձեր տներ, բնակարաններ, որ ապրեն որոշ ժամանակ:
• աջակցե՛ք մեր բանակին այստեղ