Ամերիկյան Time պարբերականը «Մարդասիրական ճգնաժամը ԼՂ-ում էթնիկ զտումների դասագրքային օրինակ է» վերնագրով հոդվածում պատմել է Հայաստանի եւ Լեռնային Ղարաբաղի միջեւ ընկած միակ ճանապարհի արգելափակման մասին եւ պատմական անդրադարձ կատարել՝ փորձելով բացահայտել խնդրի էությունը:
Արցախը՝ Իոսիֆ Ստալինի կայսերական մեթոդի դասական օրինակ
Հայերը՝ ժողովուրդ, որն Օսմանյան կայսրության օրոք դաժան ցեղասպանության է ենթարկվել, 21-րդ դարում կոլեկտիվ պատժվում է՝ վտարվելով տներից: Լեռնային Ղարաբաղը, որը պատմականորեն հայկական տարածք է, հայերին հայտնի է որպես Արցախ։ Չնայած իր պատմությանն ու ժողովրդագրությանը՝ Իոսիֆ Ստալինն այն 1921 թվականին հանձնեց Խորհրդային Ադրբեջանին՝ կիրառելով ազգային ու էթնիկական համախմբված համայնքները ոչնչացնելու կայսերական մեթոդը՝ բնակչության տարբեր խմբերին վերահսկողության տակ պահելու համար:
1988-ին հանրաքվեով արցախցիները ճնշող մեծամասնությամբ քվեարկեցին Մոսկվայի արհեստական քարտեզագրությունը լուծարելու, Խորհրդային Ադրբեջանից անջատվելու եւ իրենց հայկական ինքնությունը հաստատելու օգտին։ Ինքնորոշման այս համարձակ արարքը հանգեցրեց հայերի կոտորածների: ԽՍՀՄ փլուզումից հետո Արցախը հայտնվեց Ադրբեջանի ժառանգած խորհրդային սահմաններում։ Հայերը, սակայն, հաղթեցին Ադրբեջանին Լեռնային Ղարաբաղի առաջին պատերազմում, որը տեւեց մինչեւ 1994-ը, երբ տարածաշրջանը հռչակեց իր ինքնավարությունը։ Այնուհետեւ՝ 2020-ին՝ ՔՈՎԻԴ-19 համավարակի գագաթնակետին, Ադրբեջանը սկսեց անսպասելի հարձակում, որն այժմ հայտնի է որպես Լեռնային Ղարաբաղի երկրորդ պատերազմ՝ Թուրքիայի բացահայտ մասնակցությամբ եւ աջակցությամբ։
Հարյուրավոր հայ զինծառայողներ դեռ ադրբեջանական գերության մեջ են
Ադրբեջանը ցանկանում էր հող ստանալ առանց այնտեղ բնակվող մարդկանց: Մարտի դաշտում նրա նվաճումներին հաջորդեցին հայոց պատմության բոլոր հետքերը ոչնչացնելու անողոք ջանքերը։ Այն ժամանակ, երբ Հայաստանն իր մայրաքաղաքում պահպանում է միջնադարյան մզկիթը, հիանալի հարաբերություններ ունի իսլամական աշխարհի հետ եւ ողջունում է բոլոր դավանանքների մարդկանց, Ադրբեջանը սկսել է այլանդակել ու ավերել հայկական եկեղեցիներն այն տարածքում, որը զբաղեցրել է: Հարյուրավոր հայ զինծառայողներ շարունակում են մնալ ադրբեջանական գերության մեջ։
Ցեղասպանության արշավների հաջողությունը միշտ կախված է աշխարհի լռությունից
Մարդասիրական աղետը, որին մենք այժմ ականատես ենք լինում, կամ, ավելի ճիշտ, աշխարհը հրաժարվում է ականատես լինելուց, էթնիկ զտումների դասագրքային ակտ է: Ավելի քան մեկ տասնյակ հասարակական կազմակերպություններ, դրանց թվում՝ Genocide Watch-ը, խստորեն նախազգուշացրել են, որ Ադրբեջանի շրջափակումը, «համաձայն Ցեղասպանության մասին կոնվենցիայի, նախատեսված է միտումնավոր ստեղծել կյանքի պայմաններ, որոնք պետք է ամբողջությամբ կամ մասնակի վերացնեն ազգային, էթնիկական, ռասայական կամ կրոնական խմբերին։ ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարի Ցեղասպանության կանխարգելման գրասենյակի ճանաչած վայրագությունների բոլոր 14 ռիսկային գործոններն այժմ առկա են»:
Արցախի հայերի միակ փրկօղակն այն նեղ ճանապարհն է, որը նրանց կապում է Հայաստանի հետ։ Պատմությունը՝ հայոց պատմությունը, մեզ սովորեցնում է, որ ցեղասպանության արշավների հաջողությունը միշտ կախված է աշխարհի լռությունից: Ժամանակն է, որ միջազգային հանրությունը բարձրաձայնի: